Ketenmachtiging

De situatie waarin meer dan één machtigingsrelatie gebruikt moet worden om aan te tonen dat degene die een bepaalde dienst wil afnemen daartoe bevoegd is namens een eerste Machtigingsverlener. De ene zijde van deze keten wordt gevormd door de eerste Machtigingsverlener. De andere zijde van de keten wordt gevormd door de (laatste) Gemachtigde die degene is die de handeling uitvoert.

Machtiging

De vertegenwoordigingsbevoegdheid die de Machtigingsverlener (lees: Vertegenwoordigde) verleent aan een ander (de Gemachtigde) om namens / in naam van de Machtigingsverlener (lees: Vertegenwoordigde), bepaalde Rechtshandelingen te verrichten.

Met de term Machtiging wordt de juridische vertegenwoordigingsbevoegdheid bedoeld zoals deze tussen partijen wordt afgesproken en niet de registratie daarvan die daarna in een Machtigingsregister wordt vastgelegd.

De term kan zowel betrekking hebben op één machtigingsrelatie als op een geheel dat bestaat uit een keten van machtigingsrelaties waarbij de ene gemachtigde optreedt als machtigingsverlener van de volgende. Dit volgt uit het recht op substitutie (art. 3:64 BW)

Substitutie is het recht van een gemachtigde om de aan hem verleende volmacht door te geven aan een ander. Dit recht moet door de machtigingsverlener worden verleend. Vervolgens kan de hoofdgemachtigde. Op grond van dit recht op substitutie, de machtiging doorgeven aan de substituut gemachtigde. We hebben het hier dan over Ketenmachtiging.

Uitgangpunten volmacht:

1.Volmacht

De volmacht zelf is een eenzijdige gerichte rechtshandeling van de machtigingsverlener (3:60 BW) waarbij aan de gemachtigde de bevoegdheid wordt verleend om binnen de gestelde grenzen namens hem rechtshandelingen te verrichten. Is een volmacht aan twee op meer personen tezamen verleend, dan is ieder van hen bevoegd zelfstandig te handelen, tenzij anders bepaald.   (zie ook 3:60, 3:65 en 3:66 BW).  Het rechtsgevolg is gelegen in het verrichten van een rechtshandeling.   

2.Vormvereiste

De wijze waarop een volmacht wordt verleend is niet aan vormvereisten gebonden. Een volmacht kan uitdrukkelijk of stilzwijgend worden verleend (artikel 3:61 BW). De volmacht kan bijvoorbeeld blijken uit een verklaring van de machtigingsverlener, een geschrift of de onderlinge rechtsverhouding zoals een arbeidsovereenkomst.

3.Rechtsgevolg

De machtigingsverlening heeft rechtsgevolg op het moment dat zij ter kennis komt van de gemachtigde. De gemachtigde hoeft de machtiging niet te aanvaarden. Wel geldt dat als de gemachtigde de volmacht beëindigt, de volmacht eindigt. Zie ook 3:37 lid 3 en 3:73 BW.

4.Einde

De volmacht eindigt tevens door herroeping van de machtigingsverlener, de dood, curatele, faillissement of schuldsanering van de machtigingsverlener of de gemachtigde. Zie voor beëindiging van de volmacht ook artikel 3:72 BW

5.Kenbaarheid

Artikel 3:60 en 3:61 BW bepalen niet hoe de gemachtigde kenbaar moet maken dat hij namens de machtigingsverlener handelt.   

6.Handelingsbevoegdheid machtigingsverlener

De machtigingsverlener blijft naast de gemachtigde te allen tijde bevoegd om zelf te handelen.

7.Bewijs

Artikel 3:71 BW behelst aanwijzingen voor bewijsvoering van een machtiging. Het betreft de verklaring van de gemachtigde, een geschrift of een bevestiging van de machtigingsverlener. Deze verklaring kan door de wederpartij van de hand worden gewezen als niet bij verzoek om bewijs van de volmacht een geschrift wordt overlegd waaruit de volmacht volgt, dan wel een bevestiging van de machtigingsverlener volgt.      

8.Handelingsbevoegd

Voor de beantwoording van de vraag of de gemachtigde in de hoedanigheid van gemachtigde namens de machtigingsverlener binnen de grenzen van de bevoegdheid is opgetreden, is bepalend wat partijen over en weer hebben verklaard en redelijkerwijs uit deze verklaring hebben afgeleid en mochten afleiden.

9.Bekrachtiging

Wanneer iemand zonder daartoe gemachtigd te zijn namens een ander heeft gehandeld, kan laatstgenoemde de rechtshandeling bekrachtigen waardoor deze toch tot stand komt. Zie ook artikel 3:69 BW.  

 Substitutie

Het door de Gemachtigde doorgeven van zijn machtiging aan een ander.  

Het uitgangspunt van het recht op substitutie is dat dit recht door de machtigingsverlener aan de gemachtigde moet worden verleend. Vervolgens kan de hoofdgemachtigde, op grond van dit recht op substitutie, de machtiging doorgeven aan de substituut gemachtigde. De substituut machtiging kan zowel aan een natuurlijk persoon als aan een onderneming of rechtspersoon worden verleend.

Evenals bij een volmacht blijft bij een substitutie, de machtigingsverlener bevoegd de rechtshandelingen te verrichten waarvoor de volmacht is verleend. De bevoegdheid om zelf te handelen blijft ook voor de hoofdgemachtigde bestaan. Dit is slechts anders als tussen partijen is overeengekomen dat de machtigingsverlener voor de duur van die overeenkomst zelf niet meer bevoegd is de betreffende rechtshandelingen te verrichten.

Vertegenwoordiging

De bevoegdheid tot het verrichten van Vertegenwoordiging vloeit voort uit volmacht (privaatrecht Boek 3, Titel 3 Burgerlijk Wetboek (BW) of een Machtiging (bestuursrecht Hoofdstuk 2, afdeling 2.1 Algemene Wet Bestuursrecht).   

Machtiging kan worden gezien als een synoniem aan volmacht zij het dat de term machtiging voornamelijk in bestuursrechtelijke context wordt gebruikt. 

Een Rechtshandeling is een op rechtsgevolg gerichte wil die zich door een verklaring heeft geopenbaard (3:33 BW).  

Volmacht

De bevoegdheid die een volmachtgever (lees: Vertegenwoordigde) verleent aan een ander, de gevolmachtigde, om namens hem / in zijn naam rechtshandelingen te verrichten.